☆☆برای تو کوچووووووولوی من☆☆

چه شده ست؟ آمده ای دنبالم...؟ برو این دیوانگیست... من غرق شده ام! آنقدر در تنهایی هایم غرق شده ام که دیگر جنازه ام را هم موج ها به تو باز پس نمیدهند... برو که این من مرده ست!

خسته ام از این روزهای تکراری! دلم حادثه ای از جنس آرامش میخواهد...گرم شاد و عجیب و غریب...درست مثل تو!مرغ دلم باز تو را میخواند...! دلم باز بهانه ات را گرفته ست... ساز دلم نغمه ی تو را باز سر داده امشب... هوای این خانه بی تو...هوای دلم بی تو...هوای شهر بی تو...بوی باران میدهد! سیاه پوش خاطره هایت شده ام! ساعت دلم بی تو همیشه خواب میماند! قلبم جان باخته ست بی آنکه بمیرد! هوای خیابان به وقت قرار همیشگی مان باز بیتابم کرده ست،هوایی ات شده ام! دلم نگاهت را میخواهد...

تناقض را احساس میکنم! تب دارم...داغ داغ ست پیشانی ام! اما دستانم سرد است... هوای دستهایت این روزها جور ناجوری به سرم زده ست...! دکتر میگوید سرما خورده ام،گلو درد دارم... دارو برایم تجویز کرده ست...!! درد مرا تو میدانی و بس! گلویم مریض است اما نه از سرما؛از بغض های فروخورده ام... هر چقدر هم دارو بخورم وقتی تو کنارم نباشی بیمارم... دلم گرفته ست! از من نپرس چرا میروم! تو که مقصر نیستی! تو ماندی پای عشقت،پای حرفهایت! این منم که رفتم! با شنیدن اولین سوت قطار همیشه چمدانم را آماده کرده ام!! میروم اما دلم پیش توست... دلم گیر توست!... نکند دوستداشتنم را به آتش بکشی! نکند فکر کنی هوایت در سرم نبود!... مراقب خودت باش!

فقط یک بار...فقط یک بار دیگر مرا به نام کوچکم صدا کن! بگو... بگو کیان؟ یک جانم برایت در گلوی پر بغضم جا مانده ست... قلبم دیگر نا ندارد...یک در میان میزند! این جانم آخر میدانم جانم را میگیرد اما صدایم کن.! این روزها یک آسمان باران در چشمهایم است... بهانه دستم نده...که اگر بغضم ترک بخورد سیل اشکهایم به این زودی ها تمامی ندارد... فقط مرا به نام کوچکم صدا کن... میخواهم جان دهم! ابن من دیگر من همیشه نیست... میخواهم خودم را از تو از دنیا و از خودم بگیرم... صدایم کن!