تو که مقصر نبودی!

تناقض را احساس میکنم! تب دارم...داغ داغ ست پیشانی ام! اما دستانم سرد است... هوای دستهایت این روزها جور ناجوری به سرم زده ست...! دکتر میگوید سرما خورده ام،گلو درد دارم... دارو برایم تجویز کرده ست...!! درد مرا تو میدانی و بس! گلویم مریض است اما نه از سرما؛از بغض های فروخورده ام... هر چقدر هم دارو بخورم وقتی تو کنارم نباشی بیمارم... دلم گرفته ست! از من نپرس چرا میروم! تو که مقصر نیستی! تو ماندی پای عشقت،پای حرفهایت! این منم که رفتم! با شنیدن اولین سوت قطار همیشه چمدانم را آماده کرده ام!! میروم اما دلم پیش توست... دلم گیر توست!... نکند دوستداشتنم را به آتش بکشی! نکند فکر کنی هوایت در سرم نبود!... مراقب خودت باش!